Het boeren land.

De Rhön, een natuurgebied in het midden van Duitsland. Dit gebied voldoet in veel opzichten aan de kenmerken van het platte land. Weinig jongere mensen, deze vertrekken bij gebrek aan een grote stad met de overbodige luxe die tegenwoordig als noodzakelijk gezien wordt voor een geslaagd leven. Hier en daar bevindt zich een toeristische trekpleister waar dan ook regelmatig touringcars stoppen om grote groepen mensen uit te spugen of weer op te slokken. En verder ken dit gebied natuurlijk een prachtig natuurrijk landschap.
Op het eerste gezicht lijkt dit gebied een gebied als elk ander stuk platte land en het lijkt zo te zijn dat er zich geen bijzondere dingen voltrekken. Maar dit beschermde stuk natuurgebied zou als een microkosmos kunnen fungeren waarin je kan zien hoe de westerse politiek omgaat met natuur en de agrarische sector.
Omdat dit natuurpark beschermd gebied is, is het hier dus niet mogelijk om je boerderij zo uit te breiden dat je op kunt concurreren tegen de al maar groter wordende landbouwindustrie. Elders worden agrarische ‘fabrieken’ uit de grond gestampt maar hier is men aangewezen op het land zoals het is, kleinere soms nauwelijks begaanbare akkers geen vergunningen voor uitbreiding van je stal of schuur, tenzij je op goede voet staat met mensen uit de locale politiek. Het is dus bijna onmogelijk geworden om als boer in dit gebied met een rooskleurige blik naar de toekomst je werk te kunnen doen, op een enkele idealist na misschien.
Natuurlijk een goed idee om de natuur te beschermen, de natuur kan in dit beschermde natuurgebied gewoon z’n gang gaan zoals het al honderden jaren doet. Althans zo lijkt het, de bossen worden natuurlijk beschermd tegen grootschalige houtkap en vervuiling zoals bijvoorbeeld campings maar ondertussen wordt de Rhön wel bloot gesteld aan een bijna onzichtbaar gif dat door de lucht komt aandrijven van de fabrieken en industrieën die dit gebied omringen. Zij kunnen bijna alles doen en laten met een kortzichtige blik op milieuverontreiniging. Maar ook de aanvliegroute van de luchthaven van Frankfurt ligt boven dit vredige natuurgebied waardoor duizenden liters verbrande kerosine langzaam neerdwarrelen boven deze natuur.
Tel hier het fijt bij op dat de jongere bevolking wegtrekt en de boeren niet mee kunnen doen aan de grootschalige landbouwindustrie en we kunnen eigenlijk wel het failliet concluderen van de huidige westerse politiek op het gebied van natuur en de agrarische sector. Deze politiek kan schijnbaar niet op de lange termijn denken en neemt beslissingen die of tegenstrijdig zijn, zoals het wel mogen vliegen boven de Rhön en niet mogen bouwen op kleine schaal of er wordt niet gekeken naar de sociale gevolgen van hen belijd, dat een duidelijke vergrijzing in dit gebied tot gevolg heeft.
Wat er over blijft in dit gebied zijn kleine boerderijtjes die gerund worden door vaak oude mensen die in hun levens onderhoud kunnen voorzien omdat ze zelf hun primaire behoeften produceren. Overal in het landschap vind je aspecten terug die terug verwijzen naar tijden waarin er met toekomst perspectief landbouw bedreven werd. Dit is nu echter verdwenen en wat over blijft zijn sporen van verwaarlozing van het boeren bedrijf. Als fotograaf ben ik op zoek gegaan naar deze sporen of naar dingen die hiermee in verband staan. Het resultaat is een reeks foto’s die ik persoonlijk kenmerkend vind voor hetgeen ik ervaren en gezien heb.

Nederland-Duitsland.

Wrong Crucifixion.

Door de almaar toenemende macht van de massa media zal het in de toekomst steeds moeilijker worden om een kritische houding aan te nemen tegenover de nieuws geving laat staan dat het nog mogelijk is om neutraal nieuws te brengen. Doordat de machtige media vaak ook nog afhankelijk zijn van overheden, wordt het heel moeilijk om goed kritisch nieuws te brengen. Gelukkig valt het in Europa nog wel mee maar in bijvoorbeeld China of de Verenigde Staten is nieuws brengen bijna hetzelfde als een campagne voeren.
Tel hier de tendens bij op dat bijvoorbeeld de VN genegeerd wordt door de Verenigde Staten, dat het kyoto protocol daar niet bestaat maar misschien nog wel erger dat de hele wereld weet dat de overheden van de Verenigde Staten mensen martelen maar dat het daar niet bestaat. Maar zodra onze hulp gevraagd wordt door de Verenigde Staten zijn wij wel zo vriendelijk om te helpen en wordt hier het nieuws gebracht dat de Verenigde Staten ook van Guantanamo Bay af willen. Natuurlijk willen ze ervan af. Guantanamo Bay is veel te beroemd geworden en in een land waar niet gemarteld wordt moet dat gewoon weer op een plek gebeuren die niemand kent aan waar niemand komt of beter niet bestaat.
Om een goed beeld te vormen van wat er eigenlijk aan de hand is ben je dus aangewezen op de visie van bijvoorbeeld documentaire of kritische journalisten. Hun probleem is alleen vaak dat ze de massa niet op grote schaal weten te bereiken. En eigenlijk is dat niet eens het enige probleem. Verdieping nieuws wordt vaak als een soort tegendraadse propaganda gezien en als saai en langdradig ervaren. Tevens kan je al documentaire niet overal komen en is het vaak al gebeurd voordat een goed item gemaakt is. Waardoor je eigenlijk achter de feiten aan loop want voordat je item af is, is het al in het nieuws geweest, is er al een beeld gevormd en hebben de mensen er al genoeg van al dat vervelende nieuws. Gelukkig zijn de reclames na het journaal weer luchtig en grappig en hoeft men zich nergens meer zorgen om te maken, nou misschien dan om hoe je zo snel mogelijk die flatscreen in huis krijgt.
Hier kom je meteen bij het volgende probleem, mensen willen graag naar leuke en mooie dingen kijken. De vrolijke entertainment branche groeit met de dag en de beelden van journalisten die in de meest hachelijke situatie´s gemaakt zijn voldoen niet meer aan de ´kwaliteitsnorm´ van mooi, kleurrijk en esthetisch.
Om mensen ervan bewust te maken dat sommige dingen echt wel goed mis aan het gaan zijn in de wereld moet er dus boven op de bestaande berichtgeving nog een manier van beeldvorming komen.
Om als kunstenaar hiermee wat te doen is moeilijk, je kan net als de documentaire maken niet op de nieuwsfeiten vooruit lopen. Je kan niet kritisch kijken naar iets wat niet gebeurd is. Natuurlijk kan je een betere utopie schetsen maar dat zal altijd als mooi maar onmogelijk gezien worden, want het loopt nou eenmaal zo. Je zal het dus toch moeten doen met de dingen die gebeurt zijn. Wat blijft om te veranderen is dus de vorm.
Wat in grote vorm opgenomen wordt en nabesproken wordt op het werk of op school zijn zoetsappige film en soaps en is omdat het allemaal zo leuk, grappig en vriendelijk is en natuurlijk omdat het altijd goed afloopt. Iets wat weer hoop geeft voor je eigen leven. Dit is dus niet de plek voor een kritische momenten. Verder kijken mensen graag naar reclames, waarschijnlijk niet omdat ze zo werken maar omdat men ze mooi of grappig vind. Er wordt zelfs met genoegen naar reclame´s gekeken van dingen die we eigenlijk helemaal niet willen of nodig willen hebben, neem bijvoorbeeld maandverband, hypotheken of de scheidings makelaar. Allemaal producten die met ´vervelende´ dingen uit ons dagelijks leven in verband staan.
Hier is dus een mogelijkheid om een boodschap over te brengen. Maar niet in de vorm van het zoveelste medelijden opwekkende reclame spotje of poster. Deze zijn al bekent en worden zelfs vaak als vervelend ondervonden als deze tussen de andere reclame´s in een reclame blok op televisie zit.
De beste manier om mensen met rampen of schandalen van bijvoorbeeld de wereldpolitiek te confronteren is dus in de vorm van een, net als de andere reclames, mooie esthetische advertentie maar dan zonder oproep of meteen voor de hand liggende boodschap zodat er wel weer over nagedacht zal worden.
Wat moet er gemaakt worden? Ik ga het nieuws uit zoveel mogelijk verschillende bronnen proberen te volgen zodat ik weet wat er gaande is en wat de verschillende belangen zijn bij deze nieuwsfeiten. Verder moet ik alert blijven op beelden die de hele wereld over zullen gaan. Deze beelden of delen uit deze beelden moeten dan geënsceneerd worden in een andere context of situatie. Door de andere omgeving of context en door dingen toe te voegen of veranderen moet de gelaagdheid en de belangenverstrengeling van de problemen naar voren komen.
Een probleem wat nu opduikt is dat je niet meer goed kan overzien welk nieuwsfijt je moet aangrijpen zonder een bepaalde structuur te verliezen. Hierom wil ik me voorlopig vooral richten op de martel en moordschandalen die voorkomen door toedoen van de CIA en het Amerikaanse leger.Iedereen kent wel de foto’s de mensen die gemarteld worden in Guantanamo Bay of in Abu Ghraib. Door deze foto’s na te maken of na te doen en door dingen toe te voegen moet er een reeks foto’s ontstaan die deze afschuwelijke gebeurtenissen nog een keer laten zien maar door dingen toe te voegen of te veranderen moet de scheefheid van de oorlogen die deze slachtoffers voortbrengt duidelijk worden. De invloed van de media, het hypocriete belijd en de tegenstrijdigheden moeten aan de kaak gesteld worden.

Music.